ولادت و خاندان |
بنا به نوشته مورخین، امام على(ع) در روز جمعه 13 رجب سال سىام عام الفیل و در خانهی خدا متولد شدند. پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف (عموی پیامبر(ص)) و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود. بنابراین امام على(ع) از هر دو طرف هاشمى نسب است. مادر این حضرت، خداپرست بوده و با دین حنیف ابراهیم زندگى میکرد و پیوسته به درگاه خدا مناجات کرده و تقاضا مینمود که وضع این حمل را بر او آسان گرداند. فاطمه بنت اسد، مادر امیر المؤمنین(ع)، در حالی که هنگام تولد فرزندش فرا رسیده بود به زیارت خانهی خدا رفت و گفت: "خدایا من به تو و به آن چه از رسولان و کتابها از جانب تو آمدهاند ایمان دارم و سخن جدم ابراهیم خلیل را تصدیق میکنم و اوست که این بیت عتیق را بنا نهاده است. به حق آن که این خانه را ساخته و به حق مولودى که در شکم من است ولادت او را بر من آسان گردان" در این هنگام به فرمان خدا، دیوارهای خانهی خدا (کعبه) شکافت و فاطمه به درون خانه رفت و دیوار به هم بر آمد. فاطمه پس از سه روز بیرون آمد و در حالی که امیرالمؤمنین(ع) را در بغل داشت، گفت من به خانه خدا وارد شدم و از میوههاى بهشتى و بار و برگ آنها خوردم و چون خواستم بیرون آیم هاتفى ندا کرد: "اى فاطمه نام او را على بگذار که او على است و خداوند على الاعلى میفرماید من نام او را از نام خود گرفتم و به ادب خود تأدیباش کردم و او را به غامض علم خود آگاه گردانیدم و اوست که بتها را در خانه من میشکند و اوست که در بام خانهام اذان میگوید و مرا تقدیس و پرستش مینماید. خوشا بر کسی که او را دوست داشته باشد و فرمانش را اطاعت کند و واى بر کسى که با او دشمنی کرده و از او نافرمانی کند." و چنین افتخاری منحصر به فردى که براى على(ع) در اثر ولادت در درون کعبه حاصل شده است برای احدى از عموم افراد بشر به دست نیامده است. در بعضى روایات آمده است که فاطمه بنت اسد پس از وضع حمل (پیش از آن که به دستور نداى غیبى، نام علی را برای آن حضرت برگزیند) نام وی را حیدر انتخاب کرده بود؛ و چون نام آن حضرت على گذاشته شد، "حیدر" یکی از القاب آن حضرت گردید. از دیگر القاب مشهور آن حضرت " اسدالله، مرتضى، امیرالمؤمنین و اخو رسولالله" بوده و کنیههای ایشان نیز "ابوالحسن و ابوتراب" است. همچنین فاطمه بنت اسد براى رسول اکرم(ص) نیز به منزلهی مادر بوده و از اولین گروهى است که به آن حضرت ایمان آورد و به مدینه مهاجرت نمود و هنگام وفاتش نبى اکرم(ص)، پیراهن خود را براى کفن او اختصاص داد و بر جنازهاش نماز خواند و خود در قبر او قرار گرفت تا وى از فشار قبر آسوده گردد و او را تلقین فرمود و دعا نمود. |
تربیت و پرورش در دامان رسول خدا(ص) |
ابوطالب
پدر امام على(ع) در میان قریش بسیار بزرگ و محترم بود، او در تربیت
فرزندان خود دقت و تلاش زیادی نموده و از ابتدا آنها را با تقوى و با
فضیلت تربیت میکرد و از کودکى فنون اسبسوارى و رزم و تیراندازى را به
رسم عرب به آنها تعلیم میداد. |
علی (ع) در دوران بعثت |
سبقتکم الى الاسلام طفلا صغیرا ما بلغت اوان حلمى |
تاکید بر امامت و ولایت علی(ع) در غدیر |
در
سال دهم هجرى پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله از مدینه حرکت و بمنظور
اداى مناسک حج عازم مکه گردید،تعداد مسلمین را که در این سفر همراه
پیغمبر بودند مختلف نوشتهاند ولى مسلما عده زیادى بالغ بر چند هزار نفر در
رکاب پیغمبر بوده و در انجام مراسم این حج که به حجة الوداع مشهور است
شرکت داشتند.نبى اکرم صلى الله علیه و آله پس از انجام مراسم حج و مراجعت
از مکه بسوى مدینه روز هجدهم ذیحجه در سرزمینى بنام غدیر خم توقف
فرمودند زیرا امر مهمى از جانب خداوند به حضرتش وحى شده بود که بایستى به
عموم مردم آنرا ابلاغ نماید و آن ولایت و خلافت على علیه السلام بود که
بنا بمفاد و مضمون آیه شریفه زیر رسول خدا مأمور تبلیغ آن بود: |
انتخاب به خلافت |
مجتمعین ولى کربیضة الغنم فلما نهضت بالامر نکثت طائفة و مرقت اخرى و قسط آخرون. |
شهادت امام علی(ع) |
على
علیه السلام پس از خاتمه جنگ نهروان و بازگشت بکوفه در صدد حمله بشام بر
آمد و حکام ایالات نیز در اجراى فرمان آنحضرت تا حد امکان به بسیج
پرداخته و گروههاى تجهیز شده را بخدمت وى اعزام داشتند. |
امام علی(ع) از دیدگاه اندیشمندان غیرمسلمان |
علی
علیه السلام شخصیتی بزرگ و بی بدیل است که در طول تاریخ همواره مورد مدح
و ستایش بزرگان قرار گرفته و حتی کسانی که به امامت علی (ع) باور
ندارند نیز، او را در نوع خود یگانه و بی نظیر می دانند؛ مطلبی که پیش رو
دارید نمونه ای است از گفتار اندیشمندان غیر مسلمان درباره حضرت علی (ع)
... : |
ولادت امام علی(ع) آغازگر اشاعه عدالت و مردانگی و معرف والاترین الگوی شهامت و دیانت، بر عاشقانش مبارک باد!
ولادت مولی الموحدین امیرالمومنین حیدر کرار شیر خدا مولود کعبه و فرا رسیدن روز پدر را خدمت شما تبریک و تهنیت عرض میکنم . . .
میلاد مظهر علم و عزت و عدالت و سخاوت و شجاعت، اسد الله الغالب، علی بن ابیطالب، مبارک باد .چشمانش پر از ترس شد و نفسش در سینه حبس. دستش را فشردم. راستش من هم ترسیده بودم. دختر زبیر هم. ولى او یک فرشته هفتساله بود، فراتر از هفت آسمان صلابت. متوسل به اعماق چشمان او بودیم که برفراز بیابان گم شده بود. صداى تو را که شنید، نفسش را آزاد کرد و مراشاد..........
ای فاطمه بنت اسد! آن نوزاد را «علی» نام گذار زیرا او والا و برتر است و خدای علی اعلی میفرماید: من نامش را از نام خودم برگرفتم و به ادب خود او را ادب کردم و بر دشواریهای علمم آگاهش ساختم . اوست که بتها را در خانهام (کعبه) خواهد شکست و اوست که بر فراز خانهام بالا رفته اذان خواهد گفت و اوست که مرا بسیار تقدیس و تمجید کند، پس خوشا به سعادت کسی که او را دوستبدارد و اطاعتش کند و وای به حال کسی که او را دشمن بدارد و نافرمانیش کند .