در زمان جنگ جهانی دوم، پروژه‌ای سری با نام ENIAC (که مخفف Electronic Numerical Integrator and Computer به معنای کامپیوتر عددی الکترونیکی) آغاز به کار کرد. این پروژه توسط یک پروفسور ۳۲ ساله از دانشکده‌ی مهندسی برق «پنز مور» (Penn’s Moore) دانشگاه پنسیلوانیا و یک مخترع ۲۴ ساله انجام شد. هدف این پروژه، افزایش سرعت محاسبات ریاضی برای عملیات توپخانه‌ی ارتش بود. ENIAC در سال ۱۹۴۶ به طور رسمی آغاز به کار کرد و می‌توانست محاسبات ریاضی را با سرعت بالایی انجام دهد.
این کامپیوتر واقعا عظیم‌الجثه بود. ENIAC شامل ۱۷۵۰۰ «تیوب مکشی» (Vacuum Tube) بود که در ۵۰۰ هزار نقطه، به هم لحیم شده بودند. این کامپیوتر بیش از ۱۵ متر طول و نزدیک به ۳۰ تن وزن داشت.
با اینکه امروزه ENIAC دیگر فعالیت نمی‌کند، ولی با هماهنگی با واحد مهندسی برق دانشگاه پنسیلوانیا، می‌توان از این کامپیوتر عظیم‌الجثه بازدید کرد.
امروزه یک تراشه‌ی کوچک که هم اندازه‌ی یک ناخن دست است، می‌تواند چند صد برابر سریعتر از این کامپیوتر ۳۰ تنی، پردازش کند.
