سرزمین کنونی زاوه با وسعتی قریب به ۲۴۳۸ کیلومتر مربع،بخشی از گستره ی مرکزی استان خراسان رضوی را به خود اختصاص داده است. این شهرستان از شمال به شهرستان فریمان و بخش رخ شهرستان تربت حیدریه ،ازجنوب به رشتخوار، از شرق به شهر ستان های تربت جام و تایباد واز غرب به تربت حیدریه محدود نمی شود.

 

 

امتداد محور شرقی این شهرستان به افغانستان منتهی گردیده و از نظر موقعیت در ۵۹ درجه و ۱۸ دقیقه تا ۶۰ درجه و۹ دقیقه طول جغرافیایی و۳۵ درجه و ۱ دقیقه تا ۳۵ درجه و۲۸ دقیقه عرض جغرافیایی واقع شده است. از نگاهی دیگر به مجموعمزارع و آبادیهای که از تربت حیدریه در جهت مشرق تا ارتفاعات ژرف وساق گسترده شده، زاوه اطلاق می شود.

 

 

شهرستان زاوه با توجه به موقعیت طبیعی و جغرافیایی در بین دو رشته کوه و ارتفاعات شمالی و جنوبی دارای همگنی های طبیعی است.از ویژگی‌های طبیعی این خطه، جلگه ای بودن آن است که شمال ناحیه ی مزبور با ارتفاعات کله منار، سلیمان، شاهرود، سرهنگ و جنوب به وسیله کوهای کاوج، بند بیشه، زردکمر، دو شاخ و شمال شرق آن با گستره کوههای کلیلاق پوشیده شده است. مرتفع‌ترین نقطه در شمال، کوه کله منار با ارتفاع ۲۸۲۷ متر و در شرق کوه کلیلاق با ۲۹۲۴ متر بلندی قرار دارد. که پست ترین نقطه آن در دولت آباد ۱۳۵۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. از خصوصیات اقلیمی زاوه تنوع آب و هوایی است، به نحوی که هوای منطقه در تابستانها تحت تاثیر اقلیم گرم و خشک کویری است و در زمستانها از سیکلونهای هوای سرد متاثر می شود. بنابراین از هوای نیمه خشک وخشک تبعیت می کند. به طوری که در گزارش ایستگاه هواشناسی حداکثر درجه حرارت ۴۳ و حداقل آن منهای ۲۲ درجه سانتی گراد اعلام شده است. به این ترتیب ریزشهای جوی در ماههای اسفند، فروردین و اردیبهشت به صورت باران و در زمستانها بویژه در ارتفاعات به شکل برف می باشد.